หลายคนประกาศกร้าวในช่วงหนุ่มสาวว่า ยุคของผัวเดียวเมียเดียวจบไปแล้ว ยุคหลายผัวหลายเมียมาถึงแล้ว
ใครยังรักษาศีลข้อสามถือว่าเชย ไม่ยอมรับความจริง โลกสวยไม่เข้าท่า
สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ
ส่วนใหญ่คนที่ใช้ชีวิตตามความเชื่อแบบนั้น มักแก่ตัวลงสู่ความเงียบเหงา
และความไม่เข้าใจว่าตัวเองผิดพลาดอย่างไร ทำไมถึง “รู้สึกผิดปกติ” อยู่เกือบตลอดเวลา
ตัดเรื่องความถูกความผิดทิ้ง ตัดเรื่องศีลธรรมออกไป
เหลือแต่เรื่องของ “ความรู้สึกทางใจ” เราจะพบว่า ใช้ชีวิตอย่างไรไปนานๆ
ความรู้สึกทางใจจะเกิดขึ้นตามนั้น ซึ่งก็วัดได้อย่างดีว่า อะไรใช่ อะไรไม่ใช่
ถ้ามองเสียแต่เนิ่นๆว่า การใช้ชีวิตคู่ คือการเปลี่ยนแปลงไปสู่ตัวตนที่ดีขึ้น
ชีวิตคู่ก็คือแบบฝึกหัด ที่จะเอาความเห็นแก่ตัวออกไป แล้วเอาความเห็นอกเห็นใจคนอื่นเข้ามา
มีสมาธิ มีโฟกัสอยู่กับคนคนเดียว กระทั่งเหลือใจเดียว สงบได้กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่หลายใจ วอกแวกกับใครบ้างก็ไม่รู้
แต่ถ้าคำว่า “ชีวิตคู่” ไม่เคยอยู่ในหัว มีแต่กลัวจะไม่ได้เปลี่ยนรสชาติ
อันนั้นจะนำไปสู่การไม่มีใจจริงให้ใคร ไม่มีสมาธิที่จะโฟกัสอยู่กับใคร
ไม่พัฒนาความเห็นอกเห็นใจใคร จิตจึงนิ่งไม่เป็น
เห็นแต่ความว้าวุ่นไปกับคา วกา มที่ผิดแผก
จึงยากจะมีความรู้สึกดีๆ สะอาดๆให้ตัวเอง
คนเราไม่มีทางรู้สึกถูกต้อง จากการทำร้า ยจิตใจคนอื่นไปเรื่อยๆ
บอกเลิกกับใครต่อใครไปเรื่อยๆ เพียงเพื่อจะพบว่าเหลือตัวเองอยู่คนเดียว
เป็นคนเดิม คิดแบบเดิม เห็นแก่ตัวเท่าเดิม เหมือนชีวิตผ่านไป ไม่ได้พัฒนาจิตใจขึ้นเลย
จิตดิบอย่างไรก็ดิบอย่างนั้น หรือหนักกว่านั้น ไม่เห็นแววสุกสว่างกว่าเคยแม้แต่น้อย
สุดท้ายสิ่งที่นึกว่าเป็นสีสัน เหลือแค่ความฝันที่จับต้องไม่ได้ เป็นที่ยึดเหนี่ยวของจิตใจไม่ได้
โดยเฉพาะในยามเบื่อหน่ายความรู้สึกทางเพ ศแล้ว ต้องการความสงบสุขทางใจแล้ว
มองไปมองมา ก็เห็นแต่ “ใจที่ไม่จริง” ของตัวเองจะกวาดตาหาใคร ก็เจอแต่ความรู้สึกที่ผิวเผิน
ผ่านมาเพื่อจะผ่านไปทั้งนั้น และเหมือนเหลือเวลาไม่พอ
ที่จะรู้จักกับชีวิตแบบลงหลักปักฐานกับใครเสียทีด้วย ครั้นจะไปบวชก็บวชไม่ลง เพราะรู้ตัวว่าขี้เหงาชนิดสายเกินแก้
ตอนเลือกคู่ คุณอาจไม่ทราบว่าตัวเอง เลือก “คู่พัฒนา” หรือ “คู่เสื่อม” กันแน่ในระยะยาว
แต่การเลือกที่จะรักษาชีวิตคู่ สุดท้ายแม้ไม่สำเร็จ แม้ล้มเหลว แม้ต้องแยกทาง
อย่างน้อยคุณก็ผ่านแบบฝึกหัดที่จะมีใจเดียว มีใจที่ไม่รู้สึกผิดปกติ
ไม่มีดวงจิตที่แตกแยกเป็นเสี่ยงๆ ไม่ต้องฟุ้งซ่านคิดถึงใครต่อใครในทางต่ำมั่วไปหมด
