ความไว้ใจสร้างยาก ทำลายง่าย
เราก็ดำเนินชีวิตของเราตามปกติ แต่เราไม่สามารถรู้ได้ว่าวันไหนความเปลี่ยนแปลง จะเดินมาหาเรา มันไม่เคยบอกเราล่วงหน้าให้เตรียมใจ
พอมันมาถึง เราก็ไม่ทันตั้งตัวเสมอ ความจริงมันเป็นสิ่งที่ โ ห ด ร้ า ย เสมอ เผชิญหน้ากับมันไม่เคยง่าย สุดท้ายสิ่งที่เราทำได้ดีที่สุดคือ การบอกกับใจตัวเองให้ยอมรับมัน เพื่อที่มันอาจจะอ่อนโยนต่อเรามากขึ้น
การที่คนที่เรารักเปลี่ยนไป ไม่ว่าด้วยวิธีใดๆ ที่เขาเปลี่ยนไป เราก็มักอยากค้นหาคำตอบ และมักตั้งคำถามต่อตัวเองมากมาย..ว่าเพราะอะไร และอยากหาความจริง ทั้งที่สิ่งที่เขาทำ มันคือคำตอบที่ดีที่สุดและชัดเจนที่สุดแล้ว จะไปหาคำตอบอีกทำไม ยังไงเหตุผลและคำตอบมันก้ไม่อาจเปลี่ยนได้ เราแค่อยากให้สิ่งที่เราคิดนั้นผิด หวังว่าตัวเองนั้นจะผิดหวังน้อยลง แล้วอะไรๆไม่ได้เปลี่ยนไป ทำไมเรามันคิดได้แค่นี้ แค่ซื่อสัตย์ต่อตัวเราเองยังไม่ได้ หลอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันต่างอะไรกับการ ทำ ร้ า ย ตัวเอง จริงๆแล้วไม่มีใครหรอกที่ ทำ ร้ า ย เรานอกจากตัวเราเองเท่านั้นและที่ทำตัวเราเอง
เหตุผลมากมายที่เราเอามาอ้างกับตัวเองเพื่อที่อยากจะอยู่กับเขาต่อ สุดท้ายมันก็ลงเอยด้วยความผิดหวังที่เราเป็นผู้มอบให้ตัวเองทั้งนั้น จากเรื่องนึงก็มาสู่เรื่องใหม่ เจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับคนเดิม ทุกครั้งที่อภัยไป เขารู้สึกผิดมากน้อยแค่ไหน แล้วเขาเห็นคุณค่าของโอกาสที่ให้ไปแค่ไหน เราก็ไม่รู้
สิ่งที่ถามว่า รักมากมายแค่ไหน รักมาก รักอยากจะหยุดทุกๆอย่างไว้ได้ อดทนทุกเรื่องได้ รักมากแค่ไหนแต่ถ้าเชื่อใจไม่ได้มันมีประโยชน์อะไร รักมากแต่ไม่มีความสุข มันรักไปทำไม ที่เราต้องสูญเสียความเป็นตัวเองขนาดนั้นเพื่อคนที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเราเลย กี่ครั้งที่เยียวยาตัวเอง ที่น้ำตาเรา ไม่เคยมีคุณค่ามีความหมายอะไร
เขามีค่ามากพอขนาดนั้นเลยหรอที่เราต้องยอมทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเขาขนาดนั้น ทำไมฉันต้องลดคุณค่าตัวเองเพื่อคนแบบนี้ ตอนนี้มัน เหมือนว่า ฉันอยู่ในหลุมดำที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนผลักฉันลงไปหรือว่าฉันเองที่กระโดดลงไปตรงนั้นแล้วไม่ยอมขึ้นมา เพราะความเชื่อ โ ง่ๆ ว่า ความรักความดีของฉันจะเปลี่ยนเขาได้ แล้วเขาจะดีเหมือนคนนั้น คนที่เราพบกันวันแรก
อยากหาและพาตัวเองไป จากนี้เร็วที่สุด ทำใจแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ง่ายแบบนั้น เราไม่ได้ผิดอะไรหรอกบอกตัวเองนะ ว่าเราก็ทำดีที่สุดเท่าที่ทำได้แล้วมาตลอดความสัมพันธ์แต่ เขาอาจจะไม่คิดแบบนั้นเท่านั้นเอง เขาคงยังว่ามันไม่พอเขาเลยต้องการมีใหม่ เขารักเราน้อยลง และไม่กลัวว่าเราจะเสียใจ ไม่แคร์ หรืออาจจะไม่รักเราแล้ว และที่สำคัญคือเขารักตัวเอง มันง่ายมากคำตอบมันมี ?คือสิ่งที่เขากระทำอยู่ไง
จะไปถามเอาอะไร คำตอบจากปากเขานะ มีแต่โกหก
การนอกใจไม่มีบังเอิญ อย่าตั้งคำถามต่อตัวเอง เพื่อหาคำตอบอะไรอีกเลย สุดท้ายแล้วเรานี่คือคนที่เจ็บ ขนาดที่เราร้องไห้ เขาก็ไม่ได้รู้สึกผิด ไม่ได้มารับรู้ ไม่ได้เสียใจใดๆ แล้วเราจะอยู่ในหลุมดำนี้ไปเพื่ออะไรให้ใจเราจมลงจมลง มันไม่สามารถเอาเวลาที่ผ่านมา หรือความสุขหรือเปลี่ยนแปลงความเป็นจริงไปได้
สิ่งเดียวคือบอกใจตัวเองให้ยอมรับความจริงและความผิดหวังที่ตัวเราคาดหวังและเชื่อใจเอาไว้ ยอมรับมันซะ แล้วบอกตัวเองว่า ไม่ว่าอะไรมันเกิดขึ้นก็ตามต่อให้ใครไม่เห็นคุณค่าของเรา ความรักที่เรามอบให้ หรืออะไรก็ตาม คุณค่าเราไม่เคยลดลงเพราะคนอื่นทำเรา เพราะคนอื่นมองไม่เห็นหรอกนะ คนที่ทำได้มีแค่ตัวเราเองถ้าเราเลือกที่จะลดคุณค่าและศักดิ์ลงโดยการอยู่ในที่ที่เ ล ว ร้ า ย และไม่คู่ควร อดทนอยู่กับสิ่งที่ไม่ดีๆต่อตัวเราเอง มันก็คือการไม่เกียรติต่อตัวเอง ต่อพ่อแม่และครอบครัว ด้วยคนที่รักเราที่สุดและไม่เคยทำร้ายเราเลย เขาไม่อยากเห็นลูกที่เขารักและเลี้ยงดูมาอย่างถนอมต้องเสียใจ
เพราะผู้ชายคนเดียว แบบนี้หรอกนะ
ก้าวต่อไปนะ ฉันก็บอกตัวเองแบบนี้และบอกให้ตัวเองมีกำลังใจ ที่จะก้าวต่อไป
