เคยไหม กี่ครั้งกับความรัก เรามักหลอกตัวเองว่า แล้วมันจะดีขึ้น
บ่อยครั้งที่ความรักมักมาพร้อมกับความช้ำใจ และบางทีที่คนเราพยายามมองข้ามด้วยการหลอกตัวเองว่าเดี๋ยวมันจะดีขึ้น ทั้งที่ในใจก็รู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางไปต่อได้ แต่พอเป็นมากเข้าก็ชิน พอหลอกตัวเองมากๆ ก็ไม่มั่นใจว่าจะไปต่อคนเดียวไหว สุดท้ายก็เลยวนลูปอยู่กับความเจ็บซ้ำซากพวกนี้ไปเรื่อยๆ โดยไม่มีอะไรดีขึ้น ถึงเวลาที่เราต้องไม่เอาความรักมาเป็นเหตุผลที่ทำให้ยอมเจ็บ แต่ความเจ็บปวดเหล่านี้ควรจะเป็นบทเรียนให้เราไม่ยอมเข้าใกล้ความผิดหวังอีก ลองคิดตามดู
1. เรารักเดียว แต่เค้าไม่เคยพอ
ความไม่เคยพอเป็นนิสัยของคนเห็นแก่ตัว และคนเห็นแก่ตัวก็ไม่มีค่าพอที่จะรัก…ความรักเป็นแค่เรื่องของคนสองคน ถ้าจำนวนมากกว่านั้นคือความเห็นแก่ตัว และเมื่ออีกคนไม่เคยพอ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เราจะต้องอยู่กับความเจ็บซ้ำๆ แบบนั้นไปตลอดการให้อภัยเป็นเรื่องดี แต่ไม่ใช่ให้อภัยไปตลอด ทุกอย่างต้องมีข้อจำกัด ความเจ็บปวดก็เช่นกันอย่าลืมว่าไม่มีใครอยู่คนเดียวไม่ได้ ไม่มีใครอยู่ไม่ได้ถ้าขาดอีกคน ความรักไม่ได้ทำให้มันเป็นอย่างนั้น แต่เราต่างหากที่คิดไปเอง คิดอยากจะประคับประคองความรักบนพื้นฐานของความเห็นแก่ตัวของคนๆ หนึ่ง ด้วยการเอาคำว่า ‘รัก’ มาเป็นเหตุผล ทั้งที่ความจริงแล้วมันมีแต่ความเจ็บปวด
2. ใช้กำลัง
รักเพราะ..เค้าดีทุกอย่าง แต่เสียอย่างเดียว”เค้าดีทุกอย่าง แต่เสียอย่างเดียว ชอบลงมือ ลงไม้กับเรา” เสียอย่างเดียว..ที่ว่านี้สามารถหักลบทุกอย่างให้หมดได้เลยสิ่งสำคัญข้อหนึ่งของความรักก็คือ รักกันต้องไม่ทำร้ายกัน ไม่ทำร้ายกันทั้งร่างกายและจิตใจ เมื่อไหร่ก็ตามที่รักไป ลงไม้ลงมือไป นั่นไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความเห็นแก่ตัวของอีกคนที่พร้อมจะทำร้ายอีกคนโดยไม่ได้นึกถึงอะไรเลยอย่าลืมว่ามีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อไป ถ้าทนได้ครั้งหนึ่งก็หมายความว่าต้องทนตลอดไป
3. ทุ่มเททั้งหัวใจ แต่เค้าไม่เคยเห็นค่า
ความรักไม่ใช่เรื่องของปริมาณ รักแค่ไหน รักเท่าไหร่..ไม่ใช่ประเด็น แต่ที่สำคัญก็คือเราทำอะไรเพื่อคนที่เรารักบ้างความรักเป็นเรื่องของคนสองคน เป็นความพอดีกันในทุกอย่าง มันถึงจะไปกันรอด เมื่อไหร่ก็ตามที่คนหนึ่งมากไป แต่อีกคนน้อยไป ปัญหามักจะตามมาเสมอ เพราะไม่มีใคร ‘ให้’ ได้ตลอดกาล และไม่มีใครสมควร ‘รับ’ ตลอดไป ความสัมพันธ์ที่ลงตัวคือการพร้อมจะ ‘ให้’ และ ‘รับ’ ไปด้วยกันดังนั้นเมื่อคนหนึ่งทุ่มเททั้งหัวใจ แต่อีกคนไม่เคยเห็นค่า..ความเจ็บปวดจึงเริ่มขึ้น ยิ่งถ้าความสัมพันธ์แบบนี้ดำเนินไปเรื่อยๆ เราเองจะยิ่งเจ็บมากขึ้น ทางที่ดีอย่าปล่อยให้ตัวเองต้องเจ็บซ้ำซาก รักใครก็ต้องไม่ลืมดูแลหัวใจเอง ในเมื่อทุ่มเทไปแล้วเปล่าประโยชน์ ก็ไม่ผิดที่จะกลับมารักตัวเอง คิดจะรักใคร..ต้องรักตัวเองให้เป็น
4. รักคนมีเจ้าของ
ยังไงก็ไม่มีวันได้เป็นตัวจริง ความรักก็แบบนี้..ไม่มีใครไปกำหนดกฎเกณฑ์อะไรได้ บทจะรักก็รักไปแบบไม่รู้ตัว แม้อีกคนมีเจ้าของแล้วก็ตาม การแอบรักไม่ใช่เรื่องผิด และการปฏิเสธไม่รับรักก็ไม่ผิดอีกเช่นกัน เพราะความรักเป็นเรื่องที่บังคับกันไม่ได้ แม้การหักห้ามใจอาจเป็นทางออกที่ดี แต่ไม่ใช่ทุกคนจะทำได้ รู้ทั้งรู้ว่าเดินหน้าต่อไม่ได้ แต่จะให้ถอยหลังก็ทำไม่ได้อีกเหมือนกัน เท่ากับว่าบทสรุปของความรักแบบนี้อาจมีแค่ความเจ็บปวด แต่ยังไงความรักก็คือความรัก เราไปบังคับอะไรมันไม่ได้หรอก
5. เลิกกันแล้ว แต่มูฟออนไม่ได้
ยังไงคนอกหัก โดนเทก็เจ็บมากกว่า และดูเหมือนเวลาจะไม่ช่วยให้มูฟออนได้เลยไม่ผิด..แล้วก็ไม่แปลกที่คนเราจะเสียศูนย์ไปกับความรักที่ไม่สมหวัง จะร้องไห้บ้าบอแค่ไหนก็ได้ จะฟูมฟายให้ยังไงก็ได้ ใช้เวลากับความเจ็บปวดให้เต็มที่ แต่ต้องอย่าปล่อยให้ความผิดหวังครั้งนั้นกลายเป็นความซ้ำซากจนเราหลุดออกมาได้ปล่อยให้เวลาทำหน้าที่ของมัน คนเราใช้เวลาในการเยียวยาความเจ็บปวดไม่เท่ากัน บางคนน้อย แต่บางคนก็นาน ที่สำคัญกว่านั้นก็คือไม่จำเป็นต้องเร่ง ไม่จำเป็นต้องลืมหรือพยายามทิ้งความทรงจำอะไรทั้งนั้น ของแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ปล่อยวางกันได้ง่ายๆ อยู่แล้ว อย่าฝืนตัวเองให้พยายามลืมเพราะมันจะกลายเป็นความเจ็บซ้ำๆ ที่ยิ่งอยากลืมมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งจำได้มากขึ้นเท่านั้น
6. ไม่เคยชัดเจน
มีแต่เราที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียวความรักที่ไม่เคยชัดเจน จะเดินหน้าต่อก็ไม่มั่นใจ จะถอยหลังไปก็ไม่กล้า แบบนี้ยังเรียกว่าความรักได้อยู่ไหม ?ถ้าการมีความรักแปลว่าต้องพยายามอยู่คนเดียว แล้วคนที่เรารักไม่เคยใส่ใจ ไม่เคยชัดเจน คำถามก็คือจะพยายามไปเพื่ออะไร เพื่อความเจ็บช้ำซ้ำๆ ซากๆ ที่ต้องเผชิญกับมันในแต่ละวัน เพื่อคำถามที่ไม่เคยมีคำตอบ หรือบางทีความไม่ชัดเจนก็คือคำตอบที่เราพยายามเลี่ยงมันอยู่ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้ ต้องเข้าใจก่อนว่าที่จริงแล้ว..ความรักไม่ต้องพยายาม เมื่อไหร่ก็ตามที่รู้สึกว่าต้องพยายาม นั่นไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความดื้อดึงของเราเพียงคนเดียวที่ยังอยากให้ทุกอย่างไม่พังลงตรงหน้า ซึ่งจะได้นานแค่ไหนก็อยู่ที่ว่าเราทนแบบนี้ได้นานแค่ไหน เพราะความไม่ชัดเจนของอีกคน นั่นแหละคำตอบ !
7. รักที่ต้องทน นี่เราทนเพื่อใคร
ความรักไม่จำเป็นต้องใช้การฝืนทน เมื่อไหร่ก็ตามที่รักแล้วไม่เวิร์ค รักแล้วมีทุกข์มากกว่าสุข เราไม่จำเป็นต้องทน และไม่ควรจะต้องทนด้วย เพราะยังไงความรักที่ใครคนใดคนหนึ่งต้องฝืนทนก็ไม่ใช่ความรักอยู่ดี โอเคความรักมันอาจจะต้องใช้ความอดทนกันบ้าง แต่ต้องไม่ใช่ตลอดและไม่ใช่บ่อยๆ ไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่คนหนึ่งต้องทนอยู่ฝ่ายเดียว เพราะยังไงความรักก็เป็นเรื่องของคนสองคน คงไม่แฟร์เท่าไหร่ที่ใครคนใดคนหนึ่งต้องอดทนอยู่ฝ่ายเดียว ทางที่ดีอย่าปล่อยให้รัก กลายเป็นรักที่ต้องรักไป ทนไป จนกลายเป็นเราทำอะไรไม่ได้ นอกจากทนต่อไป ถ้าเราผ่านพวกนี้มาได้ เราจะโตขึ้น บทเรียนเหล่านี้จะทำให้เราเข้าใจความรักและเข้มแข็งมากขึ้น และในที่สุดเราจะเข้าใจว่าความรักมันมาพร้อมความเจ็บปวด เพราะนี่แหละ..ชีวิต
