ดูแลคนที่คุณรักให้ดีที่สุด เพราะพรุ่งนี้ อาจสายเกินไป
เกิด แก่ เจ็บ ต า ย
เป็นวัฏสงสารที่ทุกชีวิตต้องเผชิญอย่างไม่มีข้อยกเว้น
แต่ในเมื่อเราไม่สามารถรู้ได้เลยว่า
ตัวเอง ครอบครัว เพื่อนใกล้ชิด คนสนิท
จะต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้เมื่อใด
ก็เป็นเรื่องปกติที่คนส่วนใหญ่
จะทำใจไม่ได้กับการจากไปของคนรัก…
แต่ถ้าได้ลองอ่านเรื่องราวต่อไปนี้
ที่แชร์กันในโลกโซเชี่ยลมาระยะหนึ่งแล้ว
อย่างน้อยก็น่าจะช่วยเตือนสติให้เรา
เข้าใจถึงแก่นแท้ของคำว่า “ธรรมชาติของชีวิต” มากขึ้น
เมื่อถึงเวลาที่เราจำเป็นต้องรู้จักกับคำว่า
“ปลง” และ “ปล่อยวาง” กับการตัดสายใย
ของใครสักคนให้ไปตามทางที่ควรจะเป็นไป…
ฉันยอมให้เธอจากไป
มีคู่สามีภรรยาอายุยังน้อย 30 กว่าๆ
สามีป่วยเป็นมะเร็งอยู่ในระยะสุดท้าย
พระอาจารย์ได้ไปเยี่ยมและเมื่อเห็นสภาพ
อันเพียบหนักของสามี ท่านได้พูดกับผู้เป็นภรรยาว่า
“โยม บอกเขาหรือยังว่าคุณอนุญาตให้เขา ต า ย ได้”
ภาพที่เห็นคือ
ภรรยากระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงคนไข้
โอบร่างของสามีที่ซูบผอม
และสิ้นเรี่ยวแรงไว้ในอ้อมกอด
น้ำตาไหลพราก แล้วพูดว่า
ฉันรักคุณมาก และจะรักคุณตลอดไป !
ฉันอนุญาตให้คุณ ต า ย คุณไปได้
ไปพร้อมกับความรักของฉัน !
ไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว”
เธอกอดและจูบเขา วันรุ่งขึ้น สามี ต า ย !
เราทุกคนก็หนีไม่พ้นสิ่งนี้
วันหนึ่งเราต้องเห็นคนที่เรารักจากไป
ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ สามี ภรรยา พี่น้อง
หรือแม้แต่ ลูกของเรา ! วันหนึ่งเราต้องปล่อยให้เขาไป
เมื่อเวลาของเขาสิ้นสุดลง
เราไม่สามารถดึงรั้งเขาไว้
ไม่ว่าเราจะรักเขามากเพียงใดก็ตาม
วิธีคิดที่จะไม่ทำให้เราทุกข์มากนัก
กับความ ต า ย ของคนอันเป็นที่รัก คือ
ให้เข้าใจความจริงว่า ความ ต าย เป็นธรรมชาติของชีวิต
เมื่อเราเกิด แน่นอนความ ต า ย รอเราอยู่
มันไม่ได้เกิดกับเราเท่านั้น ทุกๆ คนต้องได้เจอ
เพียงแต่เราไม่รู้ว่าเมื่อไรหรือใครจะไปก่อน?
มองหาสิ่งดีๆ คิดให้เป็นบวก คิดยังไง?
บางคนถาม ใครจะคิดได้ !!!
เช็ดน้ำตามากมายที่ไหลรินออกมา
แล้วทำให้ดวงตาเราพร่ามัวออกซะ..
แล้วเราจะมองเห็นว่า….ในทางพุทธศาสนา
ความ ต า ย ไม่ใช่จุดจบของชีวิต
มันแค่เป็นการสิ้นสุดของร่างกายนี้เท่านั้น
ภพชาติใหม่รอเราอยู่
ถ้าคนที่ ต า ย เป็นพ่อแม่ ผู้สูงวัย
สังขารของท่านก็ร่วงโรย
แล้วเราจะไม่อยากให้ท่านได้มีชีวิตใหม่
ร่างใหม่ที่เป็นหนุ่มสาว มีคุณภาพชีวิตที่ดี
และมีความสุขกับร่างกายใหม่อีกครั้งหรือ
หรือถ้าผู้เป็นที่รักของเรา กำลังเจ็บปวด
และทุกข์ทรมานเพราะอาการป่วย หรือโรคร้าย
เราจะไม่อยากให้คนที่เรารัก
หายจากความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานนี้หรือ
ความ ต า ย เป็นกลไกการรักษาที่ธรรมชาติสร้างมาให้
เมื่อถึงจุดหนี่งที่ร่างกายของเรา
รับความทรมานนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
ร่างกายของเราก็จะ shut down
นั่นก็คือ ต า ย เพื่อยุติความเจ็บปวด
อันเกินกว่าที่จะทนได้อีกแล้ว
เมื่อเวลาของคนอันเป็นที่รักหมด ปล่อยเขาไป !!
เขาไปสบายแล้ว ตัดสายใยรักนี้ที่ดึงรั้งเขาไว้
เรารักเขามาก มากพอที่จะปลดปล่อยให้เขาเป็นอิสระ
ให้เขาพ้นจากความเจ็บปวดนี้ และไปตามทางที่เขาต้องไป
และปล่อยตัวเราให้พ้นจากความเศร้าโศก และมีชีวิตอยู่ต่อไป
อย่างคนที่เข้าใจความเป็นจริงของโลก และชีวิต
ความ ต า ย ของใครสักคน
เป็นเหมือนเครื่องเตือนสติเราว่า ชีวิตเราไม่แน่นอน
อะไรคือสิ่งสำคัญของชีวิต เมื่อรู้ว่าชีวิตไม่เที่ยง
ดังนั้น เราควรทำปัจจุบันให้ดีที่สุด หมั่นทำความดี ทำบุญ
และสิ่งที่มีค่าก็คือช่วงเวลาของการได้อยู่กับคนอันเป็นที่รัก
รักเขา !! ทำดีกับเขา ขอโทษเขาและให้อภัยเขา
ให้ทำตั้งแต่ตอนนี้ พรุ่งนี้อาจสายเกินไป
เพราะพรุ่งนี้อาจจะไม่มีอีกแล้ว…
