ถึงรักกันแต่ไม่มีใครเป็นเจ้าของชีวิตใคร เธอคือเธอ เราคือเรา แต่ก็เข้าใจกัน

เป็นคนรัก ไม่ได้แปลว่า เป็นเจ้าของชีวิตใคร

อย่าลืมว่าเราต่างคน ต่างก็มีหัวใจของตัวเอง

อย่าอารมณ์อยู่เหนือเหตุผล คุณก็ยังไม่เข้าใจคำนี้ ตราบใดที่คุณยังไม่มี “ภาระ”

เมื่อคุณโตขึ้น พ่อแม่เริ่มแก่ตัวลง แล้วเราต้องดูแลท่าน

ภาระหน้าที่ และความรับผิดชอบมากมาย มันมีความสำคัญมากกว่า

รักแบบในวัยหนุ่มสาว ที่เราเคยเจอกันนั้น และเมื่อถึงเวลาที่คุณมีภาระ

คุณจะรู้สึกว่า ความรักไม่ใช่เรื่องเล่นๆ

รักๆเลิกๆ กลายเป็นเรื่องน่ากลัว

สำหรับคนวัย 30+ ที่ควรจะจริงจังกับความรักได้แล้ว

การมีแฟนที่มีเป้าหมายเดียวกัน

เป็นสิ่งที่สำคัญมาก

หากทัศนคติไม่ตรงกัน ชีวิตคู่ก็อยู่ด้วยกันยาก

อยู่แบบโสดยังดีกว่า ต้องทนเ สี ย เ วล า ชีวิต

ในวัยที่คิดมีครอบครัว

โตแล้ว ความรัก ไม่ใช่เรื่องง่าย

โตแล้ว  คุณจะเข้าใจ

ว่าอะไรสำคัญไปกว่า “แค่รักกัน”

เราทุกคนไม่มีใคร เกิดมาเป็นเจ้าของชีวิตของคนอื่น

การแต่งงาน ไม่ใช่การเป็น เจ้าของชีวิตกันและกัน

แต่เป็นการแชร์ แบ่งปัน ชีวิตที่เหลือ อยู่กับคนที่เรารัก

โชคดี ก็อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า

แต่หากไปด้วยกันไม่ได้

ความคิดไม่ตรงกัน หรือ มีอีกฝ่ายนอกใจ

เราก็ต้องคืนชีวิต คืนอิสระให้เขาไป

และ คืนชีวิต คืนอิสระ ให้กับตัวเองบ้าง

ไม่ว่าอะไร จะเกิดขึ้น หรือ อยู่ในสถานะ อะไร ที่ไหน

รัก จะมีอยู่ หรือ ไม่ก็ตาม

การทำตัวให้มีค่า และรักตัวเอง

คือ คำตอบที่ดีที่สุด

เพราะหากวันนึง ที่เขาไม่รักคุณแล้ว

สุดท้ายคนที่เหลืออยู่ และ รักเรามากที่สุด

ก็คือ ตัวเราเอง

เป็นคู่รักกันไม่ใช่เจ้าของชีวิตกันและกัน

อย่าฝากชีวิตของเราทั้งหมด ให้คนอื่นดูแล

แต่งงานแล้ว ยังเลิกรากันได้

รักวันนี้ พรุ่งนี้อาจหมดรักก็เป็นได้

ชีวิตควรมีแผนสองไว้ตลอด โดยเฉพาะเรื่อง “เงิน”