เมื่อเราโตขึ้น พอที่จะเข้าใจคำว่า
“แฟน” หรือ “คู่รัก”
เราจะรู้เองว่า การจะรักกันนั้นไม่ใช่เพียงแค่
ยอมรับใน นิสัย ของกันและกัน หรือการพูดคำว่ารักบ่อยๆ
เรื่องจริงๆมันมีมากกว่านั้น
เพราะนิสัยบางอย่างในตัวเรา
เอาเข้าจริงๆบางครั้งเรายังไม่ชอบมันเลย
ที่เป็นคนแบบนี้ แล้วใครจะมารับเราได้วะ
มันเลยไม่ใช่ใครก็ได้ ที่เข้ามาคุยแค่ไม่กี่วันไง
มันต้องใช้เวลาศึกษา ทั้งตัวเค้า และตัวเรา ให้มากพอ
อาจไม่ต้องเป็นคู่รักที่ดีที่สุด แต่เป็นคู่ที่เข้าใจกันมากที่สุด
วันที่ทุกข์ ข้ามผ่านมันไปด้วยกัน วันที่สุข ก็สุขด้วยกัน
ในวันสำคัญของเรา เค้าก็อยู่ข้างเราเสมอ
ในวันสำคัญของเค้า เราก็อยู่เป็นกำลังใจให้ตลอด
เมื่อความสัมพันธ์ เริ่มสั่นคลอน ให้จดจำไว้ว่า
“ความรักมันไม่ได้สร้างในวันเดียว”
นึกถึงวันนั้น ที่เราอยากได้คนนี้ เข้ามาอยู่ในชีวิต
แล้วช่วยกันคิดหาทางออกอย่างเข้าใจ
มันเลยเป็นเรื่องยาก ที่จะไปเริ่มใหม่กับคนอื่น
อาจด้วยเพราะวัยที่โตขึ้น ทำให้จริงจังมากขึ้นนั่นแหละ
สุดท้าย
คำว่า รัก มันเป็นสิ่งที่ตามหาได้ตลอดแหละ
แต่คนที่จะใช้ชีวิตร่วมกันไปนานๆ คงต้องขึ้นอยู่กับว่า
คนที่เข้ามาในชีวิตเราตอนนี้ จะจับมือกับเรา
แล้วเดินไปด้วยกันได้ไกลแค่ไหน
