เหตุผลที่คู่แท้ มักจะเจอกันช้า
คนเราไม่ได้เป็นนางเอกสำเร็จรูปแต่แรก แต่เป็นนางเอกด้วยการเปลี่ยนแปลงตัวเอง คนที่เกิดมาสวย รวย เก่งครบสูตร
คุณเชื่อได้ว่าเธอจะต้องหลงตัว ไม่เห็นหัวใครแต่คุณก็เชื่อได้เช่นกันว่าคนแบบนี้ จะต้องประสบทุกข์ หาคู่ก และหากเหงามากพอ ก็ต้องเพียรทำทุกวิถีทาง ที่น่าเชื่อว่าจะได้เจอและอยู่คู่กับใครสักคน
เรื่องของเรื่องคือ ถ้าเลือกทางแห่งความดี พ ย า ย า มใช้ความดีเป็นใบเบิกทางไปหาคนดี และเมื่อใช้ความฉลาดในการทำดีอย่ างเต็มที่ ก็น่าเชื่อว่าในที่สุดเราจะกลายมาเป็นนางเอกเต็มขั้นได้ คู่บารมีจะถูกกระแสบุญหว่านล้อมให้หลงใหลติดใจกัน
ทั้งในระดับหบ กลาง และละเอียดคือ ระดับหบ หมายถึง ความดึงดูดให้ปรารถนา ในรสสัมผัสของกันและกันอย่ างยิ่งยวด อาจหมายถึงการแตะต้องเพียงแผ่ว
ไล่ไปจนถึงความอกกอด อกจูบ หรืออกมีสัมพันธ์สวาท มันจะไม่ใช่ แค่ความรู้สึกอกได้กระหาย หื่ น แต่เป็นความรู้สึกตื่นเต็ม และพร้อมรับผิดชอบเยี่ยงเจ้าของเดิม ซึ่งต่างก็มีความสามารถครอบครองกัน และกันอยู่แล้วระดับกลาง หมายถึง ความเต็มใจ จะเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตอีกฝ่าย
คือ เต็มใจดูแลกัน และพร้อมจะเห็นความเปลี่ยนแปลง ของสังขารกันและกัน จนกว่าความตๅยจะมาพราก คนเราอกได้ความอบอุ่นจากอะไรอย่ างนี้แหละ ถึงเพียรหาคู่แท้ ไม่ใช่คู่นอน ระดับละเอียด หมายถึงรู้สึกว่าร่าเริงบันเทิงใจ ที่จะได้ร่วมบุญร่วมกุศลเกินบรรย
หากเคยทำบุญยิ่งใหญ่ ร่วมกันมาหลายภพหลายชาติ แค่ครั้งแรกที่ใส่บาตรร่วมกันก็อาจบันดาล ให้ตื้นตันเหมือนเห็นสวรรค์เลยทีเดียว ความปรารถนาจะทำอะไรดีๆร่วมกันนี้
ในกรณีส่วนใหญ่เป็นตัวชี้เลยว่าใช่คู่บุญแน่ หากเป็นคู่บารมีประเภทว่าอะไรว่าตามกัน บนเส้นทางบุญจนเกิดมหาสมุทรแห่งบุญร่วมกันแล้ว ก็แทบไม่ต้องปรับเปลี่ยนอะไรเมื่อมาอยู่ด้วยกัน
แม้นิสัยบางส่วนจะแตกต่าง หรือแม้บางความคิดจะเห็นไม่ลงรอย ก็ยังรู้สึกเป็นพวกเดียวกันเสมอ ยังผลให้ไม่รำคาญเมื่อมีสิ่งใดขัดหูขัดตา หรือแม่ทำอะไรขัดใจกันบ้าง บุญเก่าของคู่รักไม่ได้จัดสรร เฉพาะรูปร่างหน้าตาให้เข้ากันได้
แต่ยังเลือกเวลาเหมาะที่จะพบกันด้วย พูดง่ายๆคือ บุญเก่าจะไม่รู้จักความช้าความเร็ว ไม่เอาใจช่วยให้สมหวังในเวลาอันสั้นหรือต้องรอว บุญเก่าจะรู้จักแค่กาลอันควรแก่การต่อบุญเท่านั้น
คู่แท้มีเวลาเหมาะสมที่จะพบกัน และเวลานั้นก็คือเวลาที่พบกันแล้ว มีความพร้อมจะอยู่ร่วมกันตลอดไป ฉะนั้น คู่ที่เจอกันช้าก็ไม่ได้หมายความว่า ทำบุญร่วมกันมาน้อยหรอก
เราเดินทางไกลกันเป็นอนันตชาติ มีโอกาสร่วมบุญร่วมบาปไว้ กับใครต่อใครมากมาย และแรงบุญแรงบาปนั้นก็เหวี่ยงเรา ให้เข้าคู่กับคนโน้นทีคนนี้ที ชั่วครู่บ้าง วนานบ้าง ไม่มีหรอก
คู่แท้ชนิดประกบติดอยู่กับเรา ตามเราเป็นเงาไปจนชั่วกัปชั่วกัลป์ และในระหว่างแห่งการเกิดตๅยอันไร้ต้นไร้ปลายนี้
พวกเราต้องเงียบเหงากับการอยู่ตามลำพัง หรือต้องกับการจับคู่ผิด เสียยิ่งกว่าจับคู่ถูกไม่รู้เท่าไหร่ ตีเสียว่าจับคู่ร้อยครั้ง อาจมีที่ใช่คู่บุญกันจริงๆ แค่ไม่ถึงสิบครั้งกระมัง คู่บุญดีๆ ของคุณ
อาจพลัดร่วงไปเสวยบาปในอบาย หรือเด้งดึ๋งขึ้นไป ได้ดีมีสุขบนพรหมภูมิตลอดทั้งกัป ต่อให้พบคู่แท้ คุณก็อยู่กับเขา หรือเธอไม่ได้ตลอดไปหรอก ต่างฝ่ายต่างเป็นนักเดินทางผู้โดดเดี่ยวกันทั้งนั้น เลิกเดินทาง เลิกพบเพื่อพรากจากเสียได้นั่นแหละ จึงเรียกว่าเข้าถึงภาวะวิเศษสุดอย่ างแท้จริง
ซึ่งก็คือพระนิพพาน บรมสุขอันมีได้ ด้วยการหลุดพ้นจากภาวะ เกิด แก่ เ จ็ บ สิ้นใจ นั่นเอง ทำตนเองให้ดีพอจะเจอ จะรักษา จะอยู่กับคู่บุญได้อย่ างดี ทำให้เขามีสุขสมเป็นคู่บุญของเราหรือยัง?
ลองมีสมุดบันทึกสักเล่ม สังเกตข้อเสียที่เรามี ข้อไม่ดีที่คนอื่นทำแล้วเราไม่ชอบ จดๆไว้ แล้วตั้งใจว่าเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง นี่แหละที่มาที่จะทำตัวให้เหมาะสมกับคู่บุญเรื่อยๆ ก็คู่บุญคือคู่ที่อยู่ด้วยแล้ว ต่างฝ่ายต่างมีความสุขมิใช่หรือ อันนี้ก็เป็นเรื่อง ก ร ร ม เรื่องการสร้างเหตุที่ดีล้วนๆ
